www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Kronika Mazurińska (Mazurska)

Isidor Snazin Kronika Mazurska (Мазуринский летописец)

W wersji angielskiej Wikipedii:

"The legend of Sloven and Rus"

czytamy:

"Up to now, more than 100 lists of "The Legends ..." (with variations in titles), dated mainly in the second half of the XVII century, have been preserved, including the Annals of Patriarch Nikon of 1652–1658, in the “Chronograph” of 1679, in the Novgorod III Chronicle, in the Mazurinsky Chronicle of Isidor Snazin, Novgorod Zabelinska and Pogodinsky annals."

Wikipedia j.ros:

Мазуринский летописец

Translate Google:

Fragmenty:

Jest to rękopis w 4, na 310 kartkach.
(...)

Znak wodny - głowa błazna z siedmioma płatami - ma analogię z 1680 roku.[1]
Mieszanina

Kronikarz nosi tytuł: „Księga, kronikarz czasownikowy wielkiej krainy Rosiskiy, wielkiego języka słoweńskiego, kiedy zaczęło się panowanie”. Rozpoczyna się legendarnymi wiadomościami o Słowenii i Rusi, początkami ziemi rosyjskiej...

Piotr-246 · Gość

Latopis Mazuriński

Ze strony

psrl . csu . ru

Исидор Сназин
Исидор Сназин (конец XVII в.) — автор Мазуринского летописца.

------------------------------------------------------------------------------------

Translate Google (fragmenty)

Izydor Snazin (koniec XVII w.) – autor Kroniki Mazurin.

(...)

Zespoły kronikarskie końca XVII w. powstawały z reguły kilkuetapowo, od najobszerniejszego zbioru wyciągów ze źródeł do starannie zredagowanego i ujednoliconego pod względem literackim tekstu, będącego tekstem jedynego egzemplarza kronikarza mazurskiego.

(...)

Narracja rozpoczyna się od potopu i synów Noego, zawiera legendarną historię o początkach ziemi rosyjskiej i kontynuuje liczne artykuły zawierające głównie informacje o życiu i wyczynach chrześcijańskich męczenników. Następnie autor podaje wiele ciekawych informacji na temat pochodzenia Słowian i starożytnej Rusi

(...)

Czerpał także informacje z Kroniki Macieja Stryjkowskiego (najprawdopodobniej opartej na jednym z tłumaczeń rosyjskich), Żywotu metropolity Filipa, Statutu Katedralnego z 1570 r., metryki absolutorium i wielu innych, dotychczas nie zidentyfikowanych źródeł.

Piotr-246 · Gość

Polskie wydanie kroniki abp Prokosza z 1825 roku informuje o Mazurze:

IX. Nyczko Płocki Kanonik Herbu Pomian w R. P. 1224 die 17 Julii zmarły. Pisał Mazowieckiego Narodu dzieie, od Mazora pierwszego, brata Polaka albo Pollacha,
iednego z sześciu Xiążąt tu przybyłych z Illiryi, i w ziemi starodawnych Ligiów to iest Lechiów albo Lechitów osiadłych, którą do czasu aže Konrada I. nazwiskiem OKRUTNIK Mazowieckiego Xiążęcia , to iest de R 1211 oddał, dawszy tytuł : Nyczconis Chronicon, Inclytæ Masovitarum gentis, tradens gesta, tribus conscripta Libris, ad annum usque 1219.

Piotr-246 · Gość

Хронограф Мазуринский

Tak brzmiał tekst o Rusie, jego żonie Porusi i córce Poliście:

"Другий же сын Словенов Рус вселися на месте некоем разстоянием от Словенска Великаго, яко стадий 50, у Соленого Студенца созда град между двемя рекама инарече его во свое имя Руса. Реку же, ту сущую едину, прозва во имя жены своей Порусии, другую же реку проименова во имя дщери своей Полисты. И иныи градки многии Словен и Рус поставиша и нарицаху их во имена князей своих Словены и Русии.
...И живяху между собой Словен и Рус живяху в любви велицей."

Translate Google:

Drugi syn Słoweńców, Rus, osiadł w miejscowości nieco oddalonej od Słowenii Wielkiego, około 50 etapów, przy Słonym Studencie, tworząc miasto pomiędzy dwiema rzekami, zwane od własnego imienia Rusią. Tej istniejącej rzece nadał imię swojej żony Porusi, a drugiej rzece imię swojej córki Polisty. Wzniesiono także wiele innych miast Słowenii i Rosji, i zbudowano je w imieniu ich książąt Słowenii i Rosji.
...A Sloven i Rus żyją między sobą w wielkiej miłości.

Piotr-246 · Gość

O Kiju, Ścieku i Chorywie:

Mazurin Chronicle:

Leta 6463 (955) po Igore velikom knyaze v Velikom Novegrade knyazhil Ol'g. I v
to vremya v Velikom Novegrade bysha tri brata razboinitsy, imena zhe im Kii,
Shchok, Khoriv, i imeyashe zhei sestru imyanem Lybed'. I velikuyu novgorodtsem
pakost' tvoryakhu. Nekogda zhe ikh novgorodtsy pereimasha so vsekh druzhinoyu
ikh, chislom tridtsat' dush, vsii zhe byakhu khrabrii i silni zelo, i osudisha ikh
povesiti. Oni zhe molyashe knyazya Ol'ga so slezami, daby ikh otpustil, i
obeshchashasya idti, ide zhe nest' votchiny, ni derzhavy knyazya Ol'ga. On zhe
otpusti ikh. Oni zhe idosha dva mesyatsa ot Velikogo Novgrada i priidosha na
reku Dnepr, izhe techet iz Ruskiya zemli na polden' v more teploe, ponezhe
obretosha gory vysokiya i na nikh postavlen krest Andreem, apostolom
pervozvannym. I vselisya Kii na toi gore, yazhe i nyne zovettsa Kievets, a Shchok
na drugoi gore, yazhe i nyne zovetsya Shchekovitsa, Goriv [sic.] zhe vselisya na
tret'ei gore, yazhe i nyne glagoletsya Khorivitsa. I nachasha pakhati zemlyu s
rody svoimi. K nim zhe mnozi prikhozhdakhu i zhivyakhu s nimi. I potom Kii
sozda mal gradets i narekosha ego Kievets. I priide na nikh knyaz' Ol'g i pobi
Kiya i z bratieyu ego i zalozhi grad velikii Kiev.

In the summer of 6463 (955), after Grand Prince Igor, Oleg reigned in Veliky
Novgorod. And at that time, there were three brothers the robbers in Veliky
Novgorod and their names were Kyi, Shchok, and Khoryv, and they had a sister
named Lybid. And they did great harm to the Novgorod residents. Once the
Novgorodians caught them and all their druzhina of thirty men in number, all of
whom were brave and strong, and sentenced them to be hanged. They begged
Prince Oleg, with tears in their eyes, to let them go, and promised to leave the
patrimonies and the realm of Prince Oleg. He let them go. They walked for two
months from Veliky Novgorod and reached the Dnieper River, which flows from
the Russian land to the south into the warm sea, and they reached high
mountains, and on those mountains there is a cross placed there by Apostle Saint
Andrew the First-Called. And Kyi settled on that mountain, which is still called
Kyivets, and Shchok settled on another mountain, which is even now called
Shchekovitsa; Goryv [sic. – I. T.] settled on the third mountain, which is even
now called Khorivitsa. And they started tilling the land with their kinsmen. Many
people came to them and stayed to live with them. And then Kyi founded a small
town and called it Kievets. And Prince Oleg came to them and beat Kyi and his
brothers and founded the great city of Kiev.

(źródło: academia . edu)

Piotr-246 · Gość

Mazurin Chronicle:

"Our forefather Noah blessed our great-grandfather Japheth with a part of the land of the western and the northern and midnight winds"

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Mazurin Chronicle (Mazurinskii letopisets), which Andrei Bogdanov titles the Chronicle of Isidor Snazin (Letopisets Isidora Snazina)

Andrei Ivanovich Bogdanov - jeden z pierwszych rosujskich bibliografów i etnografów.

Jeśli nadał tej kronice taki tytuł, to dlaczego akurtat taki?

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Podobne nazwy występują w północnej Białorusi.

Witebsk:

Mazurynskija mohilki
Мазурынскія могілкі

Mazurinskiy Bereg
Мазуринский берег

Mazurino

Mazurowo

Piotr-246 · Gość

Miejscowości o nazwie Mazurino jest kilka w Maps Google:

W Rosji, Estonii i na Białorusi.

ale jest także w Słowenii:

Mazurinov mlin - muzeum etnograficzne (młyn)
(adres: Trsek, Marezige)
Nazwa pochodzi od nazwiska właściciela Stefana Mazurina.

Piotr-246 · Gość

Słowen i Rus z kroniki Mazurińskiej:

Сказание о Словене и Русе

Сказание о Словене и Русе и городе Словенске (более 100 различных списков: Никоновский, Хронограф Мазуринский, Забелинский, Погодинский...Основной вариант – О пришествии Словена и Руса от Черного моря на север в 2409г. до н.э. (5508 от Сотворения Мира – 3099). Дата легендарная, но древность до н.э. вполне достоверная. Наиболее полон и информативен список из Мазуринского Хронографа 1679, хотя и скомпилирован из многих, совершенно разных по достоверности источников. Приводим 3 связных и одинаковых по стилю отрывка. В первом и втором отрывке (стр.11-12) говорится о создании городов Словенеска и Руси у озера Ильмеря, и о славных деяниях "по всему Поморию, даже и до предел Ледовитаго моря...и по великим рекам Печери и Выми и за высокими и непроходными горами во стране, рекомая Скир, по великой реке Оби и до устия Беловодныя воды". В третьем отрывке описывается (стр.2 Cool

первое и второе запустение Словенеска и Русы, и новое их возрождение. При этом упоминается об уходе ''на Дунай к прежним родом своим" и приходе "приидоша з Дуная словяне"

Мазуринский летописец

Книга, глаголемая летописец великия земли Росиския, великаго языка словенскаго, отколе и в кои лета начаша княжити

...Лета 3099 Словен и Рус с роды своими отлучишася от Ексинопонта и от роду своего и от братии и хождаху по странам вселенныя, яко крылатии орли прелетаху пустыни многии, ищуще себе места на селение; и во многих местех почивающе и мечюще их, и нигде же не обретоша себе селения. 14 лет пустыя места и страны обхождаху, дондежо дошедша езера некоего великого, Моиска зовомаго, последи же Ирмер проименовася во имя сестры их Ирмеры. Тогда волхвование повеле им наследником места того быти. И старейший Словен с родом своим и со всеми, иже под рукою его, седе на реце, зовомой тогда Мутная, последи же Волхов проименовася во имя старейшаго сына Словенова, Волхова зовома.
Лета 3113 великий князь Словен поставиша град и именоваша его по имени своем Словенеск, иже ныне зовется Великий Новград, от устия великого езера Ильмера по реце Волхову полтретья поприща. И от того времени новопришельцы скифы начаша именоватися словяня, и реку некую, во Ильмерь впадшую, прозваша во имя жены Словеновы Шелони, во имя же меньшего сына Словенова

Волховца проименоваша Оборотню протоку, иже течет из великия реки Волхова и паки обращается в него, больший же сын Словенов Волхов бесоугодник и чародей лют бысть тогда и бесовским ухищрением мечты творя многии, и преобразуяся во образ лютаго зверя крокодила, и залегоше в реце Волхове путь водный и непокаряющихся ему овых пожираше, овых же опровержаше и потопляше. Сего ради людие тогда невегласи окаяннаго того богом нарицаху и Грома его или Перуна нарекоша; и белоруским бо языком гром Перун имянуется. Постави же он, окаянный чародей, нощных ради мечтаний градок мал на месте некоем, зовома Перыня, иде же и кумир Перун стояше. И баснословят о сем волхве невегласи, глаголюще в боги его, окояннаго, предтворяюще, истинно же о сем, окаянном волхве, испытно, яко зле разбиен бысть и удавлен от бесов в реце Волхове. И мечтанием бесовским окоянное его тело несено бысть вверх по оной реце Волхове и извержено на берег против Волховнаго городка, идеже ныне зовется Перыня; и со многим плачем ту от невеглас погребен бысть окаянный с великою тризною поганскою, и могилу насыпаше на нем вельми высоку, яко же обычай есть поганым. И по трех днех окаяннаго того тризнища проседеся земля и пожре мертвое тело крокодилово, и могила его проседеся с ним во дно адово, иже и доныне, яко же глаголют, знак ямы тоя не наполнится. Другий же сын Словенов Малый Волховец живяше с отцом своим во граде своем Великом Словенце. И родился Волховцу сын Жилотуг. И протока проименовася во имя его Жилотуг. В ней же утопе еще детеск сый.
Другий же сын Словенов Рус вселися на месте некоем разстоянием от Словенска Великаго, яко стадий 50, у Соленого Студенца созда град между двемя рекама инарече его во свое имя Руса. Реку же, ту сущую едину, прозва во имя жены своей Порусии, другую же реку проименова во имя дщери своей Полисты. И иныи градки многии Словен и Рус поставиша и нарицаху их во имена князей своих Словены и Русии.
...И живяху между собой Словен и Рус живяху в любви велицей. И завладеша тамошних краев многими странами. По них же сынове их и внуцы княжаху по коленом своим и налезоша багатства много мечем своим и луком, и обладаша же и северными странами и по всему Поморию, даже и до предел Ледовитаго моря и окрест желтовидных вод и зеленовидных и по великим рекам Печери и Выми и за высокими и непроходными горами во стране, рекомая Скир, по великой реке Оби и до устия Беловодныя воды, ея же вода бела, како млеко, тамо беруще дорогою ценою звери, рекомаго дынки, сииречь соболи. Хождаху же и на египетцкия страны воевати и многое храбрство показующе во иеросалимских странах и варварских, велий страх от сих належаше.

...В то же время прииде на землю Словенскую посланный праведный гнев божий, и изомроша людии без числа во всех градех и весех, яко некому и погребати мертвых. Оставшии же людие пустоты ради избегоша из града вон в дальныя страны, овии на Белыя воды, иже ныне зовется Бело озеро, овии на озере Тинном, и нарекошася весь, инии же по иным странам и прозвашася различными проимяновании, овии на Дунай к прежним родом своим, на старожительныя страны возвратишася. Великий же Словенеск и Руса опустеша до конца на многия лета, яко и дивиим зверем во граде том обитати и плодитися в них. По времени же некиих приидоша з Дуная словяне и подъяша скив и болгор с собою немало, и начаша паки грады оны строити, Словенеск и Русу населяти. И приидоша на них угры белыя, и повоеваша их до конца, и грады их роскопаша, и положиша землю Словенскую в конечное запустение.
По мнозе же времени оного запустения слышаху Скифия жители про беглецы словенстии землю праотец своих, яко лежит пуста и никим брегома, и о сем зжалишася вельми и нача мыслити в себе, како б им наследити землю отец своих. И паки приидоша с Дунаю множество их без числа, с ними же и скифы и болгары и иностранницы приидоша на землю Словенскую и Рускую, и седоша паки близ езера Илмеря и обновиша град на новом месте, от старого Словенска вниз по Волхову яко поприща и боле, и нарекоша Новгород Великий…
Полное собрание русских летописей. Том 31. Летописцы последней четверти XVII в. 1-е изд. М.: Наука, 1968. с.11-12

Piotr-246 · Gość

Translate Google:

.. W roku 3099 Słowianie i Rusowie wraz ze swoimi rodzinami odłączyli się od Eksinopontosu, od swoich rodzin i od swoich braci i wędrowali po krainach wszechświata, niczym skrzydlate orły latające nad wieloma pustyniami, szukając miejsca do osiedlenia się. ; i w wielu miejscach odpoczywali i wypędzali ich, a nigdzie nie znaleźli dla siebie schronienia. Przez 14 lat wędrowali po pustych miejscach i krajach, aż dotarli do pewnego wielkiego jeziora, zwanego Moisk, a później Irmer został nazwany na cześć ich siostry Irmery. Wtedy czary nakazały im zostać dziedzicami tego miejsca. A najstarszy Słoweniec z rodziną i wszyscy, którzy byli pod jego władzą, siedzieli nad rzeką, zwaną wówczas Mutną, a później na cześć najstarszego syna Słoweńca, zwanego Wołchowem, nazwano Wołchow.

W roku 3113 Wielki Książę Słoweniec założył miasto i nazwał je na swoje imię Słoweniec, które obecnie nazywa się Wielki Nowogród. Miasto to leży nad rzeką Wołchow, u ujścia wielkiego jeziora Ilmer, pół trzeciej mili od niego. Od tego czasu przybyszów, Scytów, zaczęto nazywać Słowianami, a pewną rzekę, która wpadała do Ilmeru, nazwano Szeloni na cześć żony Słowianina i na cześć młodszego syna Słowianina.

Wołchowiec otrzymał nazwę od kanału, który wypływa z wielkiej rzeki Wołchow i wraca do niej, a największy syn Słowian, Wołchow, czarownik i przymilacz diabłów, stał się wówczas dziki i za pomocą diabelskich sztuczek stworzył wiele snów i przeobraził się w podobiznę dzikiego zwierzęcia, krokodyla, i położył się w rzece Wołchow, na szlaku wodnym, i pożarł tych, którzy mu nie posłuchali, a niektórych powalił i utopił. Z tego powodu ludzie wówczas, nie wiedząc o tym, nazwali tego przeklętego bogiem i nazwali go Gromem lub Perunem; a w języku białoruskim grzmot nazywa się Perun. On, przeklęty czarnoksiężnik, dla spełnienia swoich nocnych snów zbudował małe miasteczko w pewnym miejscu zwanym Perun, gdzie stał również bożek Perun. I opowiadają bajki o tym ignoranckim czarnoksiężniku, nazywając go bogiem, przeklętym, udając, że nim jest; ale prawdę mówiąc, o tym przeklętym czarnoksiężniku dowiedziono, że został okrutnie pokonany i uduszony przez demony w rzece Wołchow. A przez demoniczny sen jego przeklęte ciało zostało uniesione w górę rzeki Wołchow i wyrzucone na brzeg naprzeciwko miasta Wołchow, gdzie obecnie nazywa się Perunia; i wśród wielkiego płaczu ten nieświadomy pochował przeklętego na wielkiej pogańskiej uczcie pogrzebowej, i zbudował mu bardzo wysoki grób, jak to jest w zwyczaju pogan. A po trzech dniach tej przeklętej uczty ziemia zapadła się i pochłonęła martwe ciało krokodyla, a wraz z nim jego grób zapadł się na dno piekła, którego do dziś dnia, jak mówią, znak tej jamy nie jest wypełniony . Inny syn Słoweńca, Mały Wołchowiec, mieszkał z ojcem w mieście Wielki Słoweniec. A Wołchowiec miał syna Żyłotuga. A kanał nazwano na jego cześć Żylotug. W niej tonący mężczyzna jest nadal dzieckiem.

Inny syn Słoweńców, Rus, osiedlił się w miejscu oddalonym od Wielkiego Słoweńca, około 50 stadiów, w Solenym Studencu, zbudował miasto między dwiema rzekami i nazwał je Rusą. Jedną z rzek nazwał na cześć swojej żony Porusii, drugą zaś na cześć swojej córki Polisty. I wiele innych miast Słowian i Rusi zostało założonych i nazwanych na cześć ich książąt, Słowian i Rusi.

...A Słowianie i Rosjanie żyli między sobą w wielkiej miłości. I przejęli władzę nad wieloma krajami w tych regionach. Po nich ich synowie i wnukowie zostali książętami według swoich plemion i zdobyli wielkie bogactwa dzięki mieczowi i łukowi, a rządzili północnymi krainami i całym Pomorie, aż do skraju Morza Arktycznego i wokół żółtych i zielonych wód i wzdłuż wielkich rzek Peczer i Wym, a także za wysokimi i nieprzebytymi górami w kraju zwanym Skir, wzdłuż wielkiej rzeki Ob i do ujścia Belovodnaya Voda, której woda jest biała jak mleko, tam zwierzęta biorą za wysoką cenę, zwane melonami, czyli sobolami. Wyruszyli także na wojnę z krajami egipskimi i wykazali się wielką odwagą w Jerozolimie i krajach barbarzyńskich, a wśród nich zrodził się wielki strach.

...W tym samym czasie nadszedł na ziemię słowiańską sprawiedliwy gniew Boży i pochłonął niezliczoną liczbę ludzi we wszystkich miastach i wioskach, tak że nie było komu grzebać zmarłych. Pozostali ludzie uciekli z miasta w odległe krainy z powodu pustki, niektórzy do Białych Wód, które obecnie nazywane są Białym Jeziorem, niektórzy do Jeziora Tinnoye i byli nazywani wszystkimi, inni do innych krain i byli nazywani różnymi nazwami, niektórzy nad Dunaj, do swoich dawnych rodzin, powrócili do swoich dawnych ziem. Wielkosłowiańskie i Ruskie przez wiele lat pozostawały całkowicie wyludnione, gdyż nawet dzikie zwierzęta nie mogły w nich żyć i się rozmnażać. Po pewnym czasie przybyli z Dunaju Słowianie, przywożąc ze sobą wielu mnichów i Bułgarów, i zaczęli ponownie budować miasta, aby zaludnić Słoweńców i Ruś. I przyszli do nich Biali Węgrzy, walczyli z nimi do końca, zburzyli ich miasta i całkowicie spustoszyli słowiańskie ziemie.
Po długim czasie tego spustoszenia mieszkańcy Scytii usłyszeli o słowiańskich uciekinierach, że ziemia ich przodków jest pusta i niezamieszkana przez nikogo, i bardzo ich to zasmuciło, zaczęli więc rozmyślać, jak mogliby ją uratować. odziedziczą ziemię swych ojców. I znów przybyli znad Dunaju, niezliczona liczba ich, a wraz z nimi Scytowie, Bułgarzy i cudzoziemcy przybyli do kraju Słowian i Rosjan, osiedlili się znowu nad jeziorem Ilmer i odnowili miasto w nowym miejscu, ze starego Slovenska poszła w dół Wołchowa przez pole i więcej, i nazwali Nowogród Wielkim...