www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Bernard Wapowski
ur. 1450, zm. 1535 - Wikipedia)

Pisał o królu Wizimirze:

"Wapowski‎ ‎Wizimira‎ ‎wyjął‎ ‎z‎ ‎kronik‎ ‎duńskich a‎ ‎że‎ ‎tam‎ ‎powiedziano‎ ‎o‎ ‎nim,‎ ‎iż‎ ‎był‎ ‎Słowianinem,‎ ‎zrobij go‎ ‎Polakiem.‎"
("Rzeczy polskie. T. 1", 1861)

OCR skanu o Wizimirze:
("Rzeczy polskie. T. 1", 1861)

"Po‎ ‎Lechu‎ ‎panował‎ ‎syn‎ ‎jego‎ ‎Wizimir.‎ ‎Ten kroi‎ ‎polski‎ ‎najwięcej‎ ‎flotą‎ ‎dokazywał;‎ ‎przepłynął morze‎ ‎wenedyckie‎ ‎czyli‎ ‎bałtyckie,‎ ‎zabrał‎ ‎Duńczykom‎ ‎Rugią,‎ ‎Fionią‎ ‎i‎ ‎inne‎ ‎wyspy,‎ ‎aż‎ ‎król‎ ‎duński Sywart‎ ‎został‎ ‎tylko‎ ‎przy‎ ‎kawałku‎ ‎królestwa,‎ ‎jako lennik.‎ ‎Córkę‎ ‎jego‎ ‎Jutyą‎ ‎przedali‎ ‎Polacy‎ ‎Norwegczykom,‎ ‎a‎ ‎Skanią‎ ‎Niemcom,‎ ‎syna‎ ‎zaś‎ ‎trzy mali‎ ‎jako‎ ‎zakładnika.‎

‎Wizimir‎ ‎założył‎ ‎Wismar‎ ‎{ Gdańsk. Podanie‎ ‎to‎ ‎jest‎ ‎bardzo‎ ‎późne;‎ ‎wciągnął‎ ‎ją‎ ‎do dziejów‎ ‎polskich‎ ‎dopiero‎ ‎Wapowski,‎ ‎który‎ ‎swoje dzieło‎ ‎doprowadził‎ ‎do‎ ‎roku‎ ‎1535.,‎ ‎a‎ ‎z‎ ‎którego tylko‎ ‎ułamek‎ ‎istnieje.‎ ‎W‎ ‎tej‎ ‎robocie‎ ‎dopomógł‎ ‎i Sarnicki,‎ ‎który‎ ‎opowiadanie‎ ‎swoje‎ ‎na‎ ‎roku‎ ‎1586. zakończył. Wapowski‎ ‎Wizimira‎ ‎wyjął‎ ‎z‎ ‎kronik‎ ‎duńskich a‎ ‎że‎ ‎tam‎ ‎powiedziano‎ ‎o‎ ‎nim,‎ ‎iż‎ ‎był‎ ‎Słowianinem,‎ ‎zrobił go‎ ‎Polakiem.‎ ‎Co‎ ‎do‎ ‎nazwiska,‎ ‎je3t też‎ ‎nieco‎ ‎zmiany,‎ ‎gdyż‎ ‎ów‎ ‎król‎ ‎słowiański,‎ ‎a‎ ‎niewątpliwie‎ ‎wódz Pomorzanów,‎ ‎nie‎ ‎nazywał‎ ‎się‎ ‎Wizimir,‎ ‎ale‎ ‎właściwie‎ ‎Ismar.

0‎ ‎Wizirairzu,‎ ‎lecz‎ ‎królu‎ ‎wandalskim,‎ ‎spomina‎ ‎Jornandes.‎ ‎To‎ ‎zapewne‎ ‎dało‎ ‎Sarnickiemu powód,‎ ‎że‎ ‎Lecha‎ ‎wyprowadził‎ ‎od‎ ‎Wandalów‎ ‎i znalazł‎ ‎bardzo‎ ‎naturalnem,‎ ‎iż‎ ‎Lech‎ ‎nadał‎ ‎familijne imie‎ ‎swemu‎ ‎synowi.

Co‎ ‎się‎ ‎tyczy‎ ‎Duńczyków,‎ ‎to‎ ‎o‎ ‎nich‎ ‎napom knął‎ ‎i‎ ‎Mateusz‎ ‎Cholewa,‎ ‎ale‎ ‎u‎ ‎niego‎ ‎w‎ ‎tych‎ ‎woj nach‎ ‎zamorskich,‎ ‎a‎ ‎mianowicie‎ ‎na‎ ‎wyspach‎ ‎dano*- malchickich‎ ‎Polacy‎ ‎pojmali‎ ‎i‎ ‎okuli‎ ‎króla‎ ‎Kanutą.

Po‎ ‎śmierci‎ ‎Wizimira,‎ ‎na‎ ‎którym‎ ‎wygasł‎ ‎ród Lecha,‎ ‎objęło‎ ‎rządy‎ ‎dwunastu‎ ‎mężów‎ ‎czyli‎ ‎rząd ców.‎"
("Rzeczy polskie. T. 1", 1861)