www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Adam Mickiewicz

"Co w literaturze słowiańskiej zastanawia najbardziej, to jej ogrom, jej powierzchnią, jeśli można tak się wyrazić, pod względem najwidzialniejszym, pod względem, który pospolicie sam tylko trafia do przekonania, to jest pod względem liczbowym i geograficznym. Język słowiański obejmuje ludność i przestrzeń niezmierną. Siedmdziesiąt milionów ludzi mówi dyalektami tego języka w krajach, zalegających połowę Europy i trzecią część Azyi."
("Rzecz o literaturze słowiańskiej", Adam Mickiewicz)

Piotr-246 · Gość

"Sposób uważania starożytności słowiańskiej, wyłożony poprzednio, nie zgadza się z opinią uczonych zachodnich. Wedle naszego systemu, przyjście Słowian odnosi się do czasów niezmiernie dawnych; historycy zaś cudzoziemscy przyjście to kładą za ostatnie w napływie ludów do Europy. Niemcy szczególniej namiętnie usiłowali ustalić tę opinię, drażniącą wstręt Germanów ku mniemanemu „ogonowi barbarzyństwa", ku intruzom, zaplęgłym wśród rodu europejskiego. Pisarze słowiańscy, ślepo idąc za dziełami Greków i Niemców, podzielali to zdanie: pierwszy dopiero Lelewel przedsięwziął okazać dawność Słowian, a prace uczonych Rosyan i Czechów zamieniły ją w prawdę niewzruszoną.
("Wykład literatury słowiańskiej", Adam Mickiewicz)

Piotr-246 · Gość

"Tradycya‎ ‎miejscowa‎ ‎mówi‎ ‎o‎ ‎Lechach‎ ‎i‎ ‎Czechach, jako‎ ‎przychodniach‎ ‎z‎ ‎dalekiego‎ ‎Wschodu,‎ ‎z‎ ‎nad‎ ‎morza Kaspijskiego.‎ ‎Kronikarze‎ ‎zebrali‎ ‎ją‎ ‎i‎ ‎powtórzyli;‎ ‎ale krytyka‎ ‎późniejsza‎ ‎zadała‎ ‎jej‎ ‎fałsz.‎ ‎Niemcy‎ ‎szczegól niej‎ ‎nastawali‎ ‎na‎ ‎prawdziwość‎ ‎starożytnych‎ ‎podań‎ ‎pol skich‎ ‎i‎ ‎czeskich.‎ ‎Boleśnie‎ ‎to‎ ‎było‎ ‎przywykłym‎ ‎wierzyć w‎ ‎początkowe‎ ‎dzieje‎ ‎swego‎ ‎narodu‎ ‎i‎ ‎jeden‎ ‎Polak‎ ‎da wnego‎ ‎kroju,‎ ‎książę‎ ‎Jabłonowski‎ ‎dowiedziawszy‎ ‎się, że‎ ‎Szlótzer‎ ‎zabiera‎ ‎się‎ ‎uczoną‎ ‎rozprawą‎ ‎zniszczyć‎ ‎Lecha,‎ ‎ofiarował‎ ‎znaczną‎ ‎sumę‎ ‎na‎ ‎okup‎ ‎tego‎ ‎króla;‎ ‎z‎ ‎czasem‎ ‎wszakże‎ ‎sami‎ ‎historycy‎ ‎słowiańscy‎ ‎uznali‎ ‎powszechnie‎ ‎dzieje‎ ‎bajeczne‎ ‎za‎ ‎zmyślone‎ ‎i‎ ‎bezzasadne.‎ ‎Do piero‎ ‎świeżo‎ ‎odkryte‎ ‎świadectwa‎ ‎znowu‎ ‎zmieniają‎ ‎stan rzeczy.‎ ‎Zabytki‎ ‎historyi‎ ‎wschodniej,‎ ‎wyciągnięte‎ ‎z‎ ‎podań‎ ‎perskich‎ ‎i‎ ‎armeńskich,‎ ‎dziwnie‎ ‎przypadają‎ ‎do miary‎ ‎z‎ ‎treścią‎ ‎tradycyi‎ ‎o‎ ‎Lechach;‎ ‎tylko‎ ‎pole‎ ‎zdarzeń‎ ‎jest‎ ‎gdzieindziej,‎ ‎odbywają‎ ‎się‎ ‎one‎ ‎w‎ ‎okolicach Kaukazu,‎ ‎u‎ ‎ostatniego‎ ‎kresu,‎ ‎do‎ ‎którego‎ ‎sięgnęły‎ ‎wojska‎ ‎macedońskie.‎ ‎Być‎ ‎może,‎ ‎że‎ ‎pamięć‎ ‎tych‎ ‎wypadków z‎ ‎Lechami‎ ‎przyszła‎ ‎do‎ ‎Słowiańszczyzny.‎ ‎Tradycye‎ ‎czeskie‎ ‎nie‎ ‎różnią‎ ‎się‎ ‎od‎ ‎polskich:‎ ‎Lech‎ ‎j‎ ‎Czech‎ ‎są‎ ‎to dwaj‎ ‎bracia‎ ‎rodzeni.‎
(Mickiewicz, Adam, "Wykłady o literaturze słowiańskiej wygłoszone w Kolegium Francuskim w Paryżu w latach 1840-1841. T. 1"

Piotr-246 · Gość

OCR:

"‎Mamy‎ ‎wszakże‎ ‎prze ciwny‎ ‎temu‎ ‎dowód‎ ‎w‎ ‎książce,‎ ‎której‎ ‎on‎ ‎nie‎ ‎znał,‎ ‎w‎ ‎historyi‎ ‎Armenii,‎ ‎wydanej‎ ‎w‎ ‎Kalkucie‎ ‎przez‎ ‎księdza‎ ‎Chamich‎ ‎(History‎ ‎of‎ ‎the‎ ‎Arminian‎ ‎people,‎ ‎by‎ ‎father‎ ‎Chamieli),‎ ‎a‎ ‎tłumaczonej‎ ‎przez‎ ‎Jana‎ ‎Avdal,‎ ‎gdzie‎ ‎są‎ ‎przy taczani‎ ‎pisarze‎ ‎dawniejsi,‎ ‎mianowicie‎ ‎kronikarz‎ ‎armeński‎ ‎Katani,‎ ‎żyjący‎ ‎na‎ ‎lat‎ ‎około‎ ‎sto‎ ‎przed‎ ‎Jezusem Chrystusem.‎ ‎Znajdują‎ ‎się‎ ‎tam‎ ‎między‎ ‎przodkami‎ ‎Armeńczyków‎ ‎wymienieni‎ ‎Mosoch‎,‎ ‎Zech‎ ‎i‎ ‎Lech.‎ ‎Dziwna to‎ ‎rzecz,‎ ‎widzieć‎ ‎w‎ ‎kronice‎ ‎azyatyckiej,‎ ‎drukowanej w‎ ‎Kalkucie,‎ ‎ślad‎ ‎tego,‎ ‎eo‎ ‎tylckroćsami‎ ‎uczeni‎ ‎słowian- scy‎ ‎w‎ ‎Europie‎ ‎chcieli‎ ‎podać‎ ‎za‎ ‎baśń‎ ‎gminną‎ ‎o‎ ‎po krewieństwie‎ ‎Lecha,‎ ‎Czecha‎ ‎i‎ ‎Rusa.‎ ‎Taż‎ ‎kronika‎ ‎po wiada,‎ ‎że‎ ‎na‎ ‎lat‎ ‎1030‎ ‎przed‎ ‎Chrystusem‎ ‎jeden‎ ‎wódz armeński‎ ‎podbił‎ ‎Kapadocyę‎ ‎i‎ ‎źe‎ ‎król‎ ‎jej‎ ‎nazywał‎ ‎się Muzik,‎ ‎a‎ ‎miał‎ ‎stolicę‎ ‎w‎ ‎mieście‎ ‎Mizak‎,‎ ‎potem‎ ‎nazwa- nem‎ ‎Mazaka.‎ ‎Widzieliśmy‎ ‎w‎ ‎VI.‎ ‎wieku‎ ‎po‎ ‎Chrystusie nad‎ ‎Dunajem‎ ‎króla,‎ ‎niezawodnie‎ ‎Słowianina,‎ ‎nazywa jącego‎ ‎się‎ ‎Muzyk‎ ‎(po‎ ‎grecku‎ ‎Movcixóę)‎ ‎i‎ ‎mającego‎ ‎sto licę‎ ‎Miżak.‎ ‎Dalej‎ ‎napotykamy‎ ‎wzmiankę‎ ‎o‎ ‎niejakim Moziku‎ ‎i‎ ‎o‎ ‎mieście‎ ‎Varseqia,‎ V‎arsavia."
(Mickiewicz, Adam (1798-1855) Wykłady o literaturze słowiańskiej wygłoszone w Kolegium Francuskim w Paryżu w latach 1840-1841. T. 5)