www.odkrywaniehistorii.fora.pl
Odkrywanie historii.
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Forum www.odkrywaniehistorii.fora.pl Strona Główna
->
Historia Polski
Napisz odpowiedź
Użytkownik
Temat
Treść wiadomości
Emotikony
Więcej Ikon
Kolor:
Domyślny
Ciemnoczerwony
Czerwony
Pomarańćzowy
Brązowy
Żółty
Zielony
Oliwkowy
Błękitny
Niebieski
Ciemnoniebieski
Purpurowy
Fioletowy
Biały
Czarny
Rozmiar:
Minimalny
Mały
Normalny
Duży
Ogromny
Zamknij Tagi
Opcje
HTML:
NIE
BBCode
:
TAK
Uśmieszki:
TAK
Wyłącz BBCode w tym poście
Wyłącz Uśmieszki w tym poście
Kod potwierdzający: *
Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Skocz do:
Wybierz forum
Forum
----------------
Ogólne
Historia Polski
Historia Świata
Źródła
Tworzenie opracowań
Posty o innej tematyce
Przegląd tematu
Autor
Wiadomość
Piotr-246
Wysłany: Nie 11:16, 14 Cze 2020
Temat postu:
Z profilu Lechia.lehia na Facebooku:
2 kwietnia 2020 rok
----------------------------------------------------------------------------------------------
Scytia Europejska zwana Lechią
V dynastia Wiendalów cz. II
CHRONIAK Panował w latach 594-554 p.n.e. rozpoczyna
Następca Schalka.
Król Wiendali i Lehitów.
GOSTWIN Panował w latach 554-539 p.n.e.
Następca Chroniaka.
Król Wiendali i Lehitów.
KOMAREK Panował w latach 539-513 p.n.e.
Następca Gostwina.
Król Wiendali i Lehitów.
W 530 roku pne, Cyrus wyruszył z armią liczącą ponad 200 tysięcy wojowników w stronę gór Kaukazu, gdzie przekroczył rzekę Araks. Tam zbudowano most na sprzężonych statkach, po których armia przeprawiła się na drugą stronę i znalazła się na terenach Scytii Azjatyckiej (Masagetów).
Królowa Tomiryda próbowała przez posłów odwieść Cyrusa od wyprawy, ale zmuszona cofała się ze swoim wojskiem przed armią perską w bezpiecznej odległości. Nie znając terenu, doradcy Cyrusa zaproponowali prowokację i zastawienie pułapki. W obozie perskim pozostawiono zapasy z jedzeniem i winem oraz najgorszą część wojska, a reszta armii się wycofała. Masageci napadli na obóz, wybili obrońców i przystąpili do uczty. Wtedy zaatakowali Persowie i wybili większość niezdolnych do walki. Wśród wziętych jeńców był książe Spargapires, który popełnił samobójstwo. Tomyris poprosiła o pomoc bratnią Scytię Europejską, która przybyła z całą swą potęgą. Od tego czasu posuwająca się armia Cyrusa była cały czas, w dzień i w nocy, nękana napadami, ostrzałem z łuków i prowokacjami przez wroga. W ten sposób została wciągnięta w zasadzkę do rozległej doliny, na stepach na północ od Morza Kaspijskiego i Jeziora Aralskiego. Armia została wybita w długiej, krwawej i bardzo zaciętej bitwie, praktycznie w całości. Król Królów Cyrus II zginął w 529 r pne.
Król Komarek wspomógł Tomirydę w wojnie w roku 529 p.n.e., o czym na podstawie kronik perskich dokładnie przedstawił Paweł Szydłowski: „szczęścia nie miał [...] Cyrus Wielki, który zginął, kiedy całą siłą uderzyła na niego Lehia z sojusznikami. Otóż Persowie piszą, że Cyrus Wielki wybrał się na wyprawę wojenną, żeby podbić Massagetów (bo tak nazywano wcześniej Rosjan). W wielkiej bitwie pokonał Massagetów i wziął do niewoli ich wodza, syna królowej Massagetów Tomirydy. Wtedy Tomiryda poprosiła innego swego syna, króla królów wszystkich Ariów, Pierona o pomoc. Persowie podkreślają, że król Lehistanu, władca wszystkich Scytów, Pieron, używał takiego samego tytułu królewskiego jak Cyrus Wielki, czyli ‘król królów wszystkich Ariów'. Król królów Pieron nadciągnął z całą Wielką Scytią i w wielkiej bitwie wyrżnął całą wielką armię perską z Cyrusem na czele.” Persowie zamiast imienia króla Komarka podali imię boga Pierona.
Powodem wyprawy Cyrusa była chęć zajęcia Massagetii, czyli Scytii, po tym, jak Tomiryda odrzuciła jego zaloty, o czym informuje Lucas Tudensis: "Potem, przechodząc przez Araki, wysłał posłów do Tomiris, królowej Massagetów, chcąc ją poślubić. Ale odmówiła, a Cyrus został pokonany w bitwie i zabity przez armię Tomiris. Ona, odcinając mu głowę, wrzuciła ją w bukłak pełen ludzkiej krwi i triumfalnie powiedziała: 'Ciesz się tą samą krwią, której pragniesz?'." (LUCAS TUDENSIS, CHRONICON MUNDI, Ks. 1, Rozdz. 69.)
Od tego czasu, jak podają kroniki perskie: „Persowie w czasach swojego imperium pomiędzy VI wiekiem a III wiekiem przed Chrystusem toczyli zawzięte boje o panowanie nad światem z Lehami z państwa Leha, czyli Lehistanu.” W tym czasie Lehici panowali nad olbrzymim terenem: „Pomiędzy VI wiekiem a III wiekiem p.n.e. tereny pomiędzy Łabą a Uralem, a na południu Kaukazem i Morzem Czerwonym należały do króla królów Lehistanu czyli [...] Lehii. Wiemy to tylko temu, że państwo Leha było jedynym krajem oprócz Greków, którego Persowie nie mogli pokonać i przy każdej próbie podboju ponosili dotkliwe klęski. Z wyjątkiem Grecji i całej podległej Lehistanowi Scytii, cały świat należał do Persji. [...] Supermocarstwa w Euroazji były dwa: Lehistan i Persja.”
miro-slav
Piotr-246
Wysłany: Nie 11:12, 14 Cze 2020
Temat postu:
Z profilu Lechia.lehia na Facebooku:
11 kwietnia 2020 rok
---------------------------------------------------------------------------------------
V Dynastia Wiendalów Część III
WIENDYSL Panował w latach 513-494 p.n.e.
Następca Komarka.
Król Wiendali i Lehitów.
Wspomagał Scytów w wojnie z Persami w 513 r. p.n.e. Dariusz wraz z armią najpierw przeprawił się przez cieśninę Bosfor, po moście ze sprężonych statków, i zajął Trację. Wobec ogromu armii Dariusza tylko plemię Gotów (Getów), mieszkające nad Dunajem, broniło się w Tracji. Potem Dariusz skierował się na północ i przekroczył Dunaj w podobny sposób, zostawiając na straży mostu zhołdowane i wierne oddziały greckie, które miały go pilnować przez dwa miesiące, do jego powrotu z armią.
Armia ruszyła na północny wschód w step, przez Nizinę Czarnomorską, szukając wroga, który unikał bezpośredniej konfrontacji. Dowódcy Lechiccy przyjęli taktykę spalonej ziemi. Atakowali z Nienacka, na odległość strzału z łuku, i uciekali w dzień i w nocy.
Dariusz, dążąc koniecznie do walki, zapuścił się głęboko na terytorium Wielkiej Scytii. Maszerował równolegle do brzegów Mórz; Czarnego, Azowskiego, przez tereny Scytów Królewskich i Scytów Koczowników. Przekraczał rzeki; Dniepr, Bohu, Dniepr, Mołocza i dalej na północny wschód, aż po Doniec, Na jego prawym dopływie, rzece Worskla, zajął opuszczoną stolicę Gelonos i spalił.
Wracając na południe jego armia była ciągle nękana. Zatrzymał się nad rzeką Oaros (Mołoczna), wpadającą do Morza Azowskiego, gdzie kazał zbudować osiem dużych fortów polowych. Jednak i tu nie miał szczęścia. Dla tego pewnej nocy, w panice, podjął decyzję o natychmiastowym, cichym wymarszu z częścią armii w kierunku mostu na Dunaju, pozostawiając wszystko dla przeciwników. Przeprawił się przez Dunaj i wrócił do kraju. (Słowiańscy Królowie Lechii str. 70)
Dariusz podobnie jak Cyrus chciał opanować Scytię poprzez małżeństwo. Tak o tym pisze Paweł Orosius: „po śmierci Cyrusa w Scytii, Dariusz zyskał po długim czasie władzę z woli losu. (...) Po ponownym podbiciu Asyryjczyków i Babilonu, którzy odpadli od Persów, wyruszył na wojnę z Antirą, królem Scytów, głównie dlatego, że nie dostał jego córki za żonę; (...) Z niewiarygodną siłą siedmiuset tysięcy ludzi zaatakował Scytię z armią; ponieważ wrogowie nie pozwolili mu wejść w uczciwą bitwę, a kiedy dodatkowo ich nagłe ataki wstrząsnęły bokami oddziałów [perskich], bał się, że podobnie jak zniszczenie mostu przez rzekę Istres, ścieżka odwrotu została odcięta, pozostawiając osiemdziesiąt tysięcy wojownicy uciekł w kompletnej nieładzie; chociaż nie uwzględnił on wielu porzuconych żołnierzy w liczbie ofiar i nie odczuwał utraty tych, których trudno byłoby odważyć się przez pomijanie.” (PAULUS OROSIUS, HISTORIAE ADVERSUM PAGANOS SEPTEM LIBRI, Ks. 2. Rozdz. 8. 1, 4-6.)
Kroniki perskie podają, że Scytom przewodzili Lehici: „Persowie w V wieku przed Chrystusem podają, że to koalicja Scytów dowodzona przez Lehów wymordowała Dariuszowi Wielkiemu milionową armię perską, a sam Dariusz ledwo uszedł z życiem.” (Paweł Szydłowski „46.Lechia,-3 tys.lat historii Polski.cz.1/3.Spiskowa Historia Polski.”)
SWATOPOL Panował w latach 494-485 p.n.e.
Następca Wiendysla.
Król Wiendali i Lehitów.
MAZYK Panował w latach 485-470 p.n.e.
Następca Swatopola. Król Wiendali i Lehitów.
Prokosz podaje o nim, że „jako pierwszy pokonał na wojnie Ruryka króla Danii w roku 3521 [479 r. p.n.e.]” [1] Tę wojnę opisuje dokładnie Saxo: „Kurowie i Szwedzi zamyślili teraz napaść na Danię, której co roku mieli w zwyczaju płacić trybut, tak jakby śmierć Høda wyzwoliła ich z ich podległości; zainspirowali też tym Słowian do odpadnięcia, i wiele innych narodów stało się z poddanych wrogami. Aby naprawić tę nieprawość, wezwał Rørik Duńczyków do broni, przypomniał im on o dokonaniach przodków i zagrzewał ich do boju usilnie napominając, by okazywali swą dzielność. Aby nie prowadzić wojny nie posiadając jednego wodza, co było nie do uniknięcia, wybrali sobie wrogowie jednego króla, i po tym, jak ukryli dwie części swego wojska, wystąpili na otwarte pole z resztą. Lecz Rørik nie dał się nabrać na ich podstęp. Gdy zobaczył, że jego flota weszła w wąską i płytką zatokę, polecił wyprowadzić ją z płycizn na głębię, aby wróg nie mógł atakować z różnych stron, podczas gdy oni siedzieliby w mule. Ponadto polecił części swych ludzi, by za dnia trzymali się w ukryciu, skąd mieliby nieoczekiwanie ruszyć na wroga, gdyby ten napadł na ich łodzie, i tak mogłoby się stać, powiedział on, że wróg wpadłby w tę zasadzkę, którą sam przygotował dla niego. Ci wrogowie, którzy siedzieli w zasadzce, nie wiedzieli, jak ostrożnie Duńczycy postępowali, i byli na tyle nierozważni, by podjąć się ataku, i wszyscy zostali zabici. Reszta Słowian, co nie wiedziała o poniesionej przez ich towarzyszy klęsce, nie mogła zrozumieć, dlaczego Rørik zwlekał tak długo, a po tym jak długo na niego czekali w niepewności i zwątpieniu, pogarszającym się z dnia na dzień, postanowili w końcu napaść na niego z własną flotą.
Pomiędzy nimi był pewien człowiek, co wyróżniał się wielką posturą, i był on wielkim czarownikiem. Gdy popatrzył na szeregi Duńczyków, powiedział on do nich: ‘Niech walka pomiędzy dwoma rozstrzygnie zamiast tradycyjnej klęski, bowiem można uniknąć zagrożenia dla wielu, gdy niewielu się poświęci. Takiego pojedynku nie będę unikał, jeżeli ktoś z was odważy się stanąć przeciw mnie, lecz stawiam jeden warunek, który tak sformułuję: jeżeli zwyciężę, będziemy w przyszłości zwolnieni z płacenia trybutu, zostanę pokonany, danina będzie wam wypłacana jak dotąd, tak, że albo jako zwycięzca uwolnię moją ojczyznę od niewolniczego jarzma, albo w przypadku, gdy zostanę zwyciężony, pozostanie ona w nim. Jak szczęście by się nie układało, oddaję się do dyspozycji, by gwarantować swoją osobą to, że będzie tak, jak ja powiedziałem.’ Gdy usłyszał o tym jeden z Duńczyków, którego odwaga była większa niż siły jego ciała, zapytał on Rørika, jaką otrzyma zapłatę ten, który podejmie się walki, do jakiej wezwano. Rørik miał sześć pierścieni, które czyniły nierozwiązywalny węzeł, jako że były tak splecione jeden z drugim, że nie można ich było rozdzielić; obiecał on je temu, który odwarzyłby się podjąć wezwanie, jednak młodzieniec, który nie wierzył w powodzenie, odpowiedział: ‘W przypadku gdybym zwyciężył, królu Røriku, pozostawię twojej szczodrości wynagrodzenie i dam ci samemu zdecydować o nagrodzie dla zwycięzcy; lecz gdyby się zdarzyło nie pomyśli, jaką nagrodę zamierzasz dać pokonanemu, jeżeli los mu przyniesie brutalną śmierć lub ciężką hańbę? bowiem to są zwykle współtowarzysze słabości, to jest nagroda zwyciężonych, co ich czeka poza najhaniebniejszą utratą czci? Co zostanie wypłacone jako podziękowanie tym, którzy nie wygrają nagrody dzielności? Kto uplecie wieniec dla tego, który ulegnie w starciu, kto poda mu nagrodę zwycięstwa? Dzielności, a nie niemocy dawana jest nagroda, a ten, któremu się nie powodzi, nie zdobywa żadnych laurów; dzielność otrzymuje pochwały i chwałę, konsekwencją nieszczęścia jest zaś haniebna śmierć lub życie w niesławie. Nie wiem, której strony będzie trzymało się powodzenie w wojnie, i dlatego nie będę zuchwale pożądał nagrody, o której nie wiem, czy mi się będzie należała, bowiem ten, który nie jest pewien zwycięstwa, nie powinien interesować się zapłatą dla pewnego zwycięzcy. Tak długo, jak nie będzie wiadomo, jak sprawa się potoczy, nie będę żądał wieńca chwały, tak jakbym na niego zasłużył; nie przyjmę złota ani dóbr, które równie dobrze mogą być zapłatą za moją śmierć bądź życie. Jest głupotą sięganie po niedojrzały owoc i zerwanie go, zanim się wie, że ma się do tego prawo. Ta moja ręka przyniesie mi zwycięstwo, bądź śmierć.”’Po tym, jak wypowiedział to, ciął z całych sił wroga mieczem, lecz jego szczęście było mniejsze niż jego odwaga, bowiem oddano mu cios i zginął od pierwszego uderzenia. To był żałosny widok dla Duńczyków, lecz Słowianie okazali wielką radość ze zwycięstwa ich krajana i przyjęli go uroczystym tańcem. Dzień później wystąpił on znowu przed Duńczykami i prowokował ich jak przedtem, gdyż albo to ostatnie zwycięstwo uczyniło go pysznym lub pożądał on, by odnieść kolejne; bowiem wierzył, że był to najdzielniejszy Duńczyk, ten, którego zabił, i że nikt inny z nich nie miał odwagi walczyć przeciwko niemu. Wierzył on, że śmiercią tego jednego wojownika sparaliżował siły całej armii, i myślał, że nic trudniejszego już go nie czeka, od tego, co już widział i czego doświadczył, bowiem nic nie wzbudza tak pychy, jak szczęście, a powodzenie jest najostrzejszą ostrogą dla brawury.” [2] Tę wojnę wspomina także Nugent.[3]
Za panowania Mazyka, Kserkses I, syn Dariusza „chcąc pomścić krzywdy wyrządzone swemu ojcu, zebrał [przy sobie] 700 000 żołnierzy z swoich i 300 000 z sił pomocniczych; piszą, że miał 1200 okrętów obronnych uzbrojonych w żelazną rostrę do bitwy morskiej i 3000 statków towarowych. Idąc przeciw ko Gotom, nie odważył się przystąpić do bitwy, ale pokonany przez ich odwagę i stanowczość, w zażenowaniu wycofał się bez walki.” [4]
W roku 470 p.n.e. Mazyk został pokonany przez Polaha, został wypędzony i z Wiendalami udał się na zachód. [5]
[1]
„Wiendalorum Antiqui Reges sive Sarmato-Scytharum. Post divisionem a Ligiis-Sarmatis seu Scytho-Lechitis. ex Procos. p.” za: Janusz Bieszk „Starożytne królestwo Lehii. Kolejne dowody”, Warszawa 2019, Str. 169.
[2]
Saxo Gramaticus "Gesta Danorum" Kronika Danii, Sandomierz 2014, Ks. 3.
[3]
Zob. Thomas Nugent „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 60
[4]
„PRODERICUS XIMENIUS DE RADA. HISTORIA DE REBUS HISPANIE SIVE HISTORIA GOTHICA”, Ks. 1. Rozdz. 14.
[5]
Zob. „Wiendalorum Antiqui Reges sive Sarmato-Scytharum. Post divisionem a Ligiis-Sarmatis seu Scytho-Lechitis. ex Procos. p.” za: Janusz Bieszk „Starożytne królestwo Lehii. Kolejne dowody”, Warszawa 2019, Str. 169
Odkrycia archeologiczne z okresu V dynastii;
750 r pne ; duża osada obronna w Subiejuchach niedaleko Biskupina , osada obronna w Izdebnie nad Jeziorem Wolskim i następne w okolicy Dębek, osada obronna w Smuszowie , osada obronna w Tarnowie, osady obronne w Ostrowitem Tszemeszeńskiem, w Jurkowie , Pudliszkach, Chełmie nad Wisłą, Wicinie w Lubuskim.
738 r pne osada obronna w Biskupinie nad jeziorem,
VII wiek pne osada obronna w Milejowicach koło Wrocławia, otoczona czterema rzędami palisad,
700 r pne gród na wzgórzu zamkowym w Szczecinie,
VI wiek pne, Basiwka, miasto obronne nad rzeką Sulą, prawym dopływie Dniepru,
VI wiek pne, Grodziszcze Matroninskie, miasto obronne nad rzeką Dniepr,
VI wiek pne, Kamenka (Kam), miasto obronne nad rzeką Dniepr,
VI wiek pne, Niemirow, miasto obronne nad rzeką Boh
500 lat pne osada obronna w Jatwiezi Dużej w podlaskim oraz Chotyniec, kilkanaście osad mieszkalnych skupionych wokół grodu obronnego,
Już w VI i V wieku pne nad brzegami morza Czarnego, Krymu oraz Morza Azowskiego Grecy założyli swoje kolonie miasta-panstwa, utrzymujące przez setki lat stosunki gospodarcze ze Scytią Europejską i Scytią azjatycką. W V wieku z tych miast wytworzyło się Scytyjskie Królestwo Bosporańskie, które przetrwało do IV wieku ne.
W tym czasie istniało Morskie Imperium Sarmatów-Wenedów, w okresie od VII do I wieku pne. Panowali w północnej Galii, od linii miast przez siebie założonych; Brześć (Brest), Orlin(Orlean), Miecz(Metz). Podbijali i łupili południowe wybrzeża Skandynawii, Anglii, Walii, Irlandii i wyspy morskie, docierali do Islandii. Byli świetnymi żeglarzami, trudnili się handlem morskim oraz piractwem. Ich wpływy zaczynały się od Truso na wschodzie i na północnym wybrzeżu Adriatyku w Zatoce Weneckiej i na półwyspie Istria oraz na lagunie Weneckiej (Królowie Lechii i Lechici w Dziejach str.278)
Prezentuję jedną z map Ptolemeusza
miro-slav
Piotr-246
Wysłany: Pią 11:56, 03 Sie 2018
Temat postu:
Z dat wynika, że panowanie Wandalów w Lechii trwało 420 lat.
Analogia biblijna:
Na pierwszą połowę tego okresu przypadają czasy proroków Eliasza i Elizeusza.
Piotr-246
Wysłany: Pią 11:53, 03 Sie 2018
Temat postu:
DYNASTIA WIENDALSKA - Okres władzy Wandalów w Lechii:
[3110-3143 R.Ś.]....RADBOG, król Wandalów, który Slawo-Lechitów do Illyriku wygnał.
[3143-3165 R.Ś.]....GINGORAN, król Wandalów.
[3165-3183 R.Ś.]....ROMIR, król Wandalów.
[3183-3219 R.Ś.]....WIENTYMIR, król Wandalów.
[3219-3239 R.Ś.]....GISL, król Wandalów.
[3239-3271 R.Ś.]....LUDEGAR, król Wandalów.
[3271-3299 R.Ś.]....GLODOSWENT, król Wandalów.
[3299-3330 R.Ś.]....GERAD, król Wandalów.
[3330-3355 R.Ś.]....CHALUPAN, król Wandalów.
[3355-3376 R.Ś.]....MILIBOR, król Wandalów.
[3376-3406 R.Ś.]....SCHALKO zwany Gilem, król Wandalów.
................................z Duńczykami walczył w Roku Świata w roku 3392
[3406-3446 R.Ś.]....CHRONIAK, król Wandalów.
[3446-3461 R.Ś.]....GOSTWIN, król Wandalów.
[3461-3487 R.Ś.]....KOMAREK, król Wandalów.
[3487-3506 R.Ś.]....WIENDYSL, król Wandalów.
[3506-3515 R.Ś.]....SWATOPOL, król Wandalów.
[3515-3530 R.Ś.]....MAZYK, król Wandalów, od Palaka, Króla Lechitów, pokonany.
Piotr-246
Wysłany: Pon 19:30, 30 Lip 2018
Temat postu: Temat: Dynastia Wiendalska
Temat: Dynastia Wiendalska
Z profilu "Lechia" na Facebooku
(królowie Wiendalów panujący nad Lechią)
43. Radbog po 887-857 pne
44. Gingoran 857-835 pne
45. Romir 835-817 pne
46. Wientymir 817-781 pne
47. Gisl 781-761 pne
48. Ludegar 761-729 pne
49. Glodoswent 729-701 pne
50. Gerad 701-670 pne
51. Chalupan 670-645 pne
52. Milibor 645-624 pne
53. Schalko (Gil, Scalcus, Skalk) 624-594 pne
54. Chroniak 594-554 pne
55. Gostwin 554-539 pne
56. Komarek 539-513 pne
57. Wiendysl 513-494 pne
58. Swatopol 494-484 pne
59. Mazyk 484-470 pne
fora.pl
- załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by
phpBB
© 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin