www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Temat: Sarmacja

Od Sarmaty Polacy nazywani byli Sarmatami, a morze Bałtyckie, Sarmackim się zwało. (źródło: Zebrana wiedza Słowian)

W Roku Świata 1813 ustanowiono osady Sarmacji. (źródło: Berossos)

W Roku Świata 1844, córka Noego, Araxa i jej syn Scyt zajęli cały obszar, który leży na zachód od Armenii i rozszerzyli Sarmację w Europie. (źródło: Berossos)

Sarmacja była pierwszem imieniem rodów, które polskiemi, wieki później nazywać się będą. (źródło: Zebrana wiedza Słowian)

Potopowe ziemie mało ludów miały, dlatego pierwsi potomkowie Sarmaty nie wojowali, tak jak to było w następnych wiekach. (na podstawie: Zebrana wiedza Słowian)

Sarmacja już była a o Grekach czy Romanach nikt nie słyszał. (źródło: Zebrana wiedza Słowian)

Granice Sarmacji wyznaczała od Zachodu rzeka Ren. Od Wschodu Turan (Turcja) i Khitan (Chiny)
Od północy ocean Sarmacki (Morze Bałtyckie) i Morze Białe (Morze Północne)
Od południa góry Halpy (Alpy), Garb (Karpaty), Kałk (Kaukaz)
(źródło: Zebrana wiedza Słowian)

Sarmacja dzieliła się dwie części, europejską i azjatycką. Oddzielała te części rzeka Tanaim (Don). (źródło: Zebrana wiedza Słowian)

Piotr-246 · Gość

Dopisać do dat:

"W czterdziestym roku panowania Ninusa, Thuyscon nałożył prawa na Sarmatów, który zamieszkali na brzegach Renu."
(źródło: Berossos)
(Rok Świata 1946)

Piotr-246 · Gość

Sarmacja w pismach Berossosa

Nie wiem, od kiedy faktycznie nazywali się Sarmatami, skoro Sarmata ponoć zaczął panowanie od 1950 Roku Świata.

(Nr.1 - za czasów: Nymbrotus) OD ROKU ŚWIATA 1788
W dwudziestym piatym roku panowania Nymbrotus, Thuysconowi udało się ustanowić osady wielkiego ludu Sarmacji.
(ROK ŚWIATA: 1813)

(Nr.2 - za czasów: Jupiter Belus) ROKU ŚWIATA 1844
Krótko przed tym początkiem jego panowania, Araxa i jej syn Scytha zajął cały obszar, który leży na zachód od Armenii i rozszerzyli Sarmację w Europie. Gdy opuścili Armenię pozostawili Sebatiusa-Sagę z tytułem króla.

(Nr. 3 - za czasów: Ninus) OD ROKU ŚWIATA 1906

W czterdziestym roku panowania Ninusa, Thuyscon nałożył prawa na Sarmatów, który zamieszkali na brzegach Renu.
(Rok Świata 1946)

(Nr. 4 - za czasów: Semiramis) OD ROKU ŚWIATA 1958 DO R.Ś. 2000

W szóstym roku panowania Semiramis, Mannus, syn Thuyscona, panował nad Sarmatami nad Renem.
(Rok Świata 2006)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Te same fragmnety po angielsku:

(Nr.1 - Nymbrotus) OD ROKU ŚWIATA 1788

7.1. In the twenty-fifth year, Thuyscon succeeded in establishing the settlements of that great people the Sarmatians; and Moesa, with the sons of Ister, established the Moesians in the country which extends from Mount Adula to the southern region near the sea.

(Nr.2 - Jupiter Belus) ROKU ŚWIATA 1844

20.1. At this period Jupiter Belus began to be affected by a desire for conquest.
20.2. A short time before this, Araxa and her son Scytha had occupied the whole of the region which lies to the west of Armenia, and extends to Sarmatia in Europe.
20.3. When they quitted Armenia, they left there Sabatius-Saga with the title of king.

(Nr. 3 - Ninus) OD ROKU ŚWIATA 1906

28.1. In the fourth year of the reign of Ninus, the giant Thuyscon gave laws to the Sarmatians who were settled on the banks of the Rhine.
28.2. Jubal did the same for the Celtiberians, and Samotes for the Celts.

36.1. In the forty-third year of Ninus, Sabatius became convinced that it was impossible to retain any hold upon his kingdom, and accordingly he left his son Barzanes as king over the Armenian Sagas, whilst he himself fled to Pontus, to the region inhabited by the Sarmatians.

(Nr. 4 - Semiramis) OD ROKU ŚWIATA 1958 DO R.Ś. 2000

43.1. In the sixth year of Semiramis, Mannus, the son of Thuyscon, reigned over the Sarmatians of the Rhine.
43.2. Amongst the Janigenes Razenui, Vesta, the wife of Janus, entrusted the care of the ever-burning fire to the young virgins whom she had initiated in the ceremonies of religious worship.

Piotr-246 · Gość

W czwartej księdze Babyloniaka, przed wyliczaniem królów Babilonii, jest mowa o Thyusconie rzadzącym od Tanais do Renu:

In Europe, Thuyscon reigned from the Tanais to the Rhine by command of Janus, who joined to him the sons of Ister and Moesa with all his brothers. Their rule extended from Mount Adula to the southern region which borders on the sea. Under them were Tyras, Arcadius, and Aemathius. Comerus Gallus settled in Italy; Samotes governed the Celts, and Jubal the Celtiberians.

Piotr-246 · Gość

Tak to rozumiem, że w 1813 Roku Świata Thuyscon ustanowił osady Sarmacji, gdyż Noe powierzył mu kolonizację tej części Europy. W 1946 Roku Świata Thuyscon nałożył prawa na Sarmatów, którzy mieszkali nad Renem. Dopiero syn Thuyscona rzadził tymi Sarmatami nad Renem, skąd zatem u Berossosa mowa, że Tuiscon rządził aż do Tanais? I to już w pierwszych latach panowania Nimroda?

Czy Berossos odróżniał Thuiscona od Sarmatów?
Czy Thuiscon panował (bezprawnie) nad Sarmatami w jakimś okresie?

Przypomnę, że to Joktan był księciem Semitów, Thuyscon nie miał prawa nad nim panować.

Być może chodzi tu o posiadanie niewielkich osad, które powstały na szlaku ich wędrówki. (północny brzeg Morza Czarnego)

Piotr-246 · Gość

Czy Zaporoże (na Ukrainie) było gniazdem Sarmacji?

Jeśli wpiszemy w Google słowa: Euroatlas i Sarmatae zobaczymy stronę pokazującą gniazda (ogniska) Sarmacji, które przetrwały do czasów chrześcijańskich, 100, 200, 300, 400 lat po Chrystusie. Jest ten obszar w Zaporożu.

Czy tutaj Sarmata zaczynał budować struktury rodowe, czy tylko powrócił w te strony aby umocnić lud, który potrzebny był jako pomost pomiędzy Panonią i Armenią, dla zachowania wiedzy i mądrości z Armenii płynącej?

Byłby to klucz do Sarmatyzmu. Lechici dlatego byli religijni, gdyż pomost ten zachowali.

Piotr-246 · Gość

Z książki:

"Sarmacja Lehia Polska, TRÓJLISTEK SŁOWIAŃSKI.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz, 1890)

"Przodkowie nasi znani już byli w starożytnym świecie na kilkanaście wieków przed Chrystusem. Grecy zwali ich Saurmatami, Łacinnicy zaś Sarmatami. Należeli "oni do składu tej wielkiej Słowian rodziny i byli odnogą tylko tego olbrzymiego drzewa, którego korzeni i pnia szukać nam należy w Hindostanie, w krainie Górków, w kraju pięciu rzek — Pentrzaku — gdzie dziś jeszcze po słowiańsku mówią; a którego konary tak się daleko i szeroko rozrosły, iż nietylko część Azyi, ale całą prawie Europę aż po Ken i morze Północne cieniem swoim pokryły."

"Sarmaci nie zmięszali się z żaduem obcem plemieniem i dlatego nie tylko są narodem czystej krwi, ale nadto jednem z najstarszych plemion słowiańskich."

"Gdy atoii wyganiania te nie ustawały i wracający do Medyi Sarmaci nie znaleźli już w niej dla siebie odpowiedniego pomieszczenia z powodu przeludnienia, wtedy ówczesny panujący król scytyjski, jak nam Herodot donosi, przesiedlił ich wszystkich w roku 1 4 5 5 przed Chrystusem na prawy brzeg Tanaisu, czyli Donu."

"Sarmaci więc nie podbili Scytów', ale połączyli się z nimi, jak się łączy brat z bratem, rodzina z rodziną, człowiek równy i wolny z człowiekiem równym i wolnym. Do utrwalenia tej spójni i węzła braterskiego nie mało przyczyniły się związki małżeńskie, które Scyci zawierali z dziewicami sarmackiemi, a szczególnie z sławnemi Amazonkami."

"Niechaj to nikogo nie dziwi, że trzym ając się ściśle podań dziejopisarskich, obok Sarm atów nie pomijam ScytówT i że często zamiast Sarm atów wymieniam tu Scytów, bo jednych i drugich w odległej starożytności bez wielkiej różnicy i odrębności znajduję jak najściślej z sobą politycznie zespolonych"

Piotr-246 · Gość

"Już w Indiach na tysiące lat przed nami obchodzono dzień 24 Grudnia z wielką uroczystością i wielką biesiadą i nazywano go dniem pojawienia się Kumy t. j. syna boskiej miłości Z Indyi przeszedł ten obrzęd do Persii, gdzie także dzień 24 Grudnia obchodzono z największą uroczystością, jako dzień narodzin Mitry, w którym słoneczko się narodziło i z promieniami swojemi jakoby wrzłociste swoje ślniące spowite pieluchy, na nowo na niebie się ukazało. Słowianie, a szczególnie Scyci i Sarmaci wynieśli obrzęd ten i zwyczaj z Medii i Persyi i zawsze go uroczyście i z weselem obchodzili. Stół swój zastawiali dnia 24 Grudnia lepszemi po trawami i napojem i wszyscy dzień ten obchodzili uroczyście na
zabawie, śpiewach, muzyce i tańcach. Jestto więc obchód roz poczynającego się nowego okresu czasu, czyli Nowego roku, który zaznaczano jeszcze w Sarmacyi rozpalonemi na pagórkach ogniami, sobótkami od sab, saba, południe, słońce nazwanemi."
"Sarmacja Lehia Polska, TRÓJLISTEK SŁOWIAŃSKI.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

"Kolęda zatem była w starożytności niejako kalendarzem pouczającym ludzi o zwrocie słońca i o przesileniu dnia z nocą."
"Sarmacja Lehia Polska, TRÓJLISTEK SŁOWIAŃSKI.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

"Takie same ognie, także sobótkami zwane, zapalono znów w całej Słowiańszczyznie na św. Jan, t. j. dnia 24 Czerwca, a więc w latowem przesileniu dnia z nocą, gdzie światłości zaczęło ubywać, a ciemność wzrastać."
"Sarmacja Lehia Polska, TRÓJLISTEK SŁOWIAŃSKI.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

Piotr-246 · Gość

"Jak Herodot wyróżnia Scytów królewskich od reszty narodu i donosi nam, że ta reszta była im podległą i poddaną, tak też Strabo wskazuje nam na ten sam stosunek u Sarmatów i wymienia dworzan i panów jako wolnych, lud zaś czy to
służebny, czy poddany, jako w zależny od pierwszych i na ich łasce zostający."
("Sarmacja Lehia Polska, Trójlistek Słowiański.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

"Przy tej próżności rodowej, jedno mnie tylko zadziwia, t. j. że pomiędzy tą szlachtą niebieską, która niewątpliwie korabiem pieczętować się musiała, na znak, że wyszła z arki Noego, ani jednego nie było, któryby był całym niebieskim."
("Sarmacja Lehia Polska, Trójlistek Słowiański.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

"Z krótkiego tego wykazu tych kilkowiekowych, prawie ciągłych wojen Sarmatów z Rzymianami, łatwo każdy przekonać się może, że naród nasz ani na chwilę nie spoczął, ale już wtedy jako męczennik śród plemion Słowiańskich przez 4 całe wieki
po Chrystusie krew swoją przelewał, już to w obronie własnej, już też sprzymierzeńców swoich, którym spieszył na pomoc w ich ucisku i niedoli."
("Sarmacja Lehia Polska, Trójlistek Słowiański.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

"Królowie sarmaccy mieli już od niepamiętnych czasów (Herod IV . 71) w stronie rzeczki Gerrus — dzisiejszej Desny — w pobliżu progów Dniepru, niedaleko od Mohilewa swój mogilnik, gdzie ich chowano."
("Sarmacja Lehia Polska, Trójlistek Słowiański.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)

"Zastanowienia godną jest przy tych pogrzebach ta okoliczność: że podczas gdy ciała zwyczajnych ludzi zmarłych palono i prochy ich i popioły w garnki zbierano i te dopiero do grobu wstawiano; ciała ludzi dostojnych i wielkich, jak książąt i panów r namaszczano i bez palenia ich w grobach chowTano. Zkąd powstała ta różnica w obrzędzie pogrzebowym? Ponieważ obrządek pogrzebowy przepisany był przez religią i kapłani go dopełniali, przeto zdaje się jakoby religia na coś podobnego pozwalała. Z tąd też te tak liczne kurchany i mogilniki na Ukrainie, które niczem innem nie są, jak grobami dawniej szych książąt, wojewodów i panów sarm ackich i scytyjskich."
("Sarmacja Lehia Polska, Trójlistek Słowiański.", Ks. Maksymilian Władysław Łukaszewicz)