www.odkrywaniehistorii.fora.pl

Piotr-246 · Gość

Temat: Dynastia Herulsko-Wandalska

Z profilu "Lechia" na Facebooku:

59. Anthyrius I 322/320-245 pne
60. Anavas 245-171 pne
61. Alimer 171-96 pne
62. Lech III Ariowit (Anthyrius II) 96-34 pne
63. Lech IV (Awiłło Leszko IV Uznany, Hutterus, Pompilius, 34 pne-35 ne
64. Wisław I 35-91
65. Witosław I 91-127
66. Alaryk I 127-162
67. Dieteryk 162-201
68. Teneryk 201-237
69. Alberyk I (Haldwiryk) 237-292
70. Wizymierz Budowniczy 292-340
71. Mieczysław I 340-388
72. Radgoszcz I 388-394
73. Witkon (Witosław II) 394-405
74. Corsico 405/413, 417-?, 449-454
75. Fredebald 415-417, ?-449
76. Genseryk (Gąsiorek) 454-477
77. Wisław II 477-486
78. Alaryk II 486-507
79. Alberyk II 507-526
80. Jan 526-566
81. Radgoszcz II 566-613
82. Wisław III 613-652
Bezkrólewie 652-659

Piotr-246 · Gość

Zebrana wiedza Słowian:

"Chrzescijaństwo:

Kolendy mijały lecz świat w oczekiwaniu zmartwychwstawał nieubłaganie.
Napisane jest, iż to ród Herulów, osiadły przy Dunaju, pierwszy z rodów polskich nową wiarę przyjął."

Piotr-246 · Gość

"Herulowie, znani także w historiografii jako Werulowie, to lud protosłowiański, o scytyjskim rodowodzie, o czym świadczą m.in. ich etnonim oraz imiona władców." (źródło: slavia-lechia . pl)

Piotr-246 · Gość

Z profilu Lechia.lehia na Facebooku:

24 maja 2020 roku

-------------------------------------------------------------

Konfederacja Suewów zwana Lechią

VIII DYNASTIA HERULÓW lata 316-96 pne

Następnymi, wybierany na wiecach słowiańskich, królami byli Herulowie, którzy przybyli z rodzinami i dobytkiem na statkach wraz z Wandalami do ujścia Odry. Lud Wandalów należał do wielkiej rodziny Ariów-Słowian, plemion indoscytyjskich. Zamieszkiwał tereny nizinne, stepowe, na Morzem Azowskim od tysięcy lat pne jako lud autoktoniczny w wielu grupach plemiennych, m. in. ; Herulowie, Burgundowie oraz w rodach królewskich Hasdingów czy Silingów, ale o ogólnej nazwie Wandalowie. Należy podkreślić że nie była to pierwsza migracja Wandalów na północne tereny Lechii.

ANTYR/ANTYRIUS I panował 316-245 r pne. Panował jakiś czas po przybyciu do ujścia Wisły w 320 r pne. Według E. Brydgera ich pierwszy znany król Antus lub Antyrius I, ożeniony z księżniczką Gotów Symbullą (J. Anderson), zaczął panować w roku świata 3684.
Ponadto historyk Brydges pisze;
Antyrius, który dorastał pod opieką Amazonki, niedaleko Jeziora Azowskiego w Scytii, doskonalił rzemiosło wojenne pod Aleksandrem Wielkim, stanął na czele Herulów i przyjął tytuł króla. Opuszczając włości w Scytii, pochodzące od jego przodków i mając pod swoim dowództwem gromadę wojowników, wszedł z nimi na pokład swojej floty, której rufę okrętu flagowego, ozdobił głową wołu […] i dalej;
Antyrius i jego współtowarzysze, przybywając nad rzekę Odrę, posiedli duży obszar kraju, gdzie wybudowali szereg miast, które umocnili grodami, około roku świata 3684.
(Słowiańscy Królowie Lechii str.84)
Jak podaje średniowieczna ‘Pieśń o Anthyrze', był synem króla Herulów Radegeisa i amazonki Marpeis.[1] Wg Brydgesa: „Antyrius, który dorastał pod opieką Amazonki, niedaleko Jeziora Azowskiego w Scytii, doskonalił rzemiosło wojenne pod Aleksandrem Wielkim, stanął na czele Herulów i przyjął tytuł króla Herulów [...] Antyriusz i jego współtowarzysze, przybywając nad rzekę Odrę, posiedli duży obszar kraju, gdzie wybudowali szereg miast, które umocnili grodami.”[2] Tymi miastami były Mecklenburg, Butzow, Werle, Rhene, Kissin, (Rostock) i Stargard.[3]
Poślubił Symbullę, córkę króla Lehii Sitalcusa[4], z którą miał 10 synów: Sicherusa, Visibertusa, Anthyriusa, Barvanusa, Anavasa, Domicusa, Brandebardusa, Fredebaldusa, Thenericusa i Radagasusa.[5]
Przypisy:
[1] Zob. „The Six Days of Creation", punkty 906.1.3, 906.2 i 908 [XI (67)] Uwaga f.
[2] Brydges E. „A Biographical Peerage of the Empire of Great Britain in which are Memoirs and Characteres", Londyn 1808, za Bieszk J. „Słowiańscy królowie Lechii. Polska starożytna", Warszawa 2015, Str. 84-85.
[3] Zob. Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 58.
[4] Zob. „The Six Days of Creation", punkt 906.2.
[5] Zob. Marschalk N. „Annales Herulorum et Vandalorum”, 1521, Ks. 2, Rozdz. 1, i Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 64.
/W.W./
ANAVAS panował 245-171 r pne.
Syn Anthyriusa I, który „poślubił Orithię, córkę króla Sarmacji.”
W roku 171 p.n.e. nieznany z imienia legat illyryjski próbował zdobyć Grakhów [Karnutu], jednak mu się to nie udało: „legat, wysłany przez konsula do Ilirii, szturmował dwa bogate tamtejsze miasta. Keremię do poddania się zmusił zbrojną przemocą. Ale pozostawił ludziom całą ich własność, aby opinią łaskawego zwabić do tego samego mieszkańców warownego miasta Karnuntu. Kiedy jednak ani do kapitulacji nakłonić ich nie mógł, ani zdobyć przez oblężenie, a nie chciał, by żołnierz daremnie się trudził zdobywaniem dwu miast, rozgrabił tamto miasto, które poprzednio pozostawił nienaruszone.”[2]
Przypisy
[1] Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 65.
[2] Tytus Liwiusz „Dzieje Rzymu od Założenia Miasta", Ks. 45., Rozdz. 1., za: www . zrodla . historyczne . prv . pl
/W.W./
ALIMER panował 171-96 r pne.
Syn i następca Anavasa.
Według niektórych autorów „był sławnym Teutobochem, królem Teutonów, znanym z rzymskiej historii.”[1]
Według Trogusa Mitrydates, król Pontu około roku 120 p.n.e. „w niezwykłym powodzeniu ujarzmił Scytów dotąd niepokonanych.”[2] i zajął ich ziemie nad Morzem Czarnym.
Jego żoną była „Ida, która była córką króla Rugii.”[3] Marschalk wymienia trzech ich synów: Antyriusa, Visilausa i Rugilandusa. [4]
Przypisy:
[1] Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 65.
[2] Marek Junianus Justynius „Zarys dziejów powszechnych starożytności na podstawie Pompejusza Trogusa", Biblioteka „Kijowski” – Internet PDF, Ks. 37, Rozdz. 3.
[3] Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 66.
[4] Zob. Marschalk N. „Annales Herulorum et Vandalorum”, 1521, Ks. 2, Rozdz. 3.
/W.W./

miro-slav

Piotr-246 · Gość

Z profilu Lechia.lehia na Facebooku:

28 kwietnia 2020

--------------------------------------------------------------------------

ALIMER

Król Lehii 171-96 p.n.e.

Syn i następca Anavasa.
Według niektórych autorów „był sławnym Teutobochem, królem Teutonów, znanym z rzymskiej historii.”[1]
Według Trogusa Mitrydates, król Pontu około roku 120 p.n.e. „w niezwykłym powodzeniu ujarzmił Scytów dotąd niepokonanych.”[2] i zajął ich ziemie nad Morzem Czarnym.
Jego żoną była „Ida, która była córką króla Rugii.”[3] Marschalk wymienia trzech ich synów: Antyriusa, Visilausa i Rugilandusa. [4]

Przypisy:
[1] Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 65.
[2] Marek Junianus Justynius „Zarys dziejów powszechnych starożytności na podstawie Pompejusza Trogusa", Biblioteka „Kijowski” – Internet PDF, Ks. 37, Rozdz. 3.
[3] Nugent T. „The History of Vandalia", Londyn 1766, Str. 66.
[4] Zob. Marschalk N. „Annales Herulorum et Vandalorum”, 1521, Ks. 2, Rozdz. 3.

/W.W./